Rustawi i Dawid Garedża – w pobliżu miejscowości, na północnych zboczach góry Garedża zwiedzić można kompleks monastyrów klasztornych o nazwie Dawid Garedża, będący niezwykłą pozostałością materialną i duchową średniowiecznej kultury gruzińskiej. Historia unikalnych świątyń sięga VI w. i związana jest z syryjskimi mnichami, którzy wraz z niejakim Dawidem osiedlili się w górskich jaskiniach i zaczęli budować monastyry. Budowę kompleksu przerwały najazdy ze strony Turków seldżuckich, niemniej nie zrezygnowano z przedsięwzięcia, postawiono nowe klasztory, cele i kaplice, a do jedynego źródła zwanego „Łzami Dawida” zaczęły przybywać tłumy pielgrzymów. W klasztorze urządzono szkołę malarstwa, której freski stały się gruzińskim dziedzictwem narodowym i są magnesem przyciągającym turystów. Na Dawid Garedża zęby ostrzyli sobie jeszcze Mongołowie i Persowie, jednak klasztor zawsze odradzał się ze zniszczeń. Do obiektu prowadzi jedna z najpiękniejszych dróg w Gruzji, a na turystów czeka tam kilkanaście klasztorów, dziesiątki świątyń, kaplic i komnat sakralnych, położonych w otoczeniu gór i przepięknych widoków.
Signagi – jedno z najmniejszych miast w kraju, z którego można podziwiać wspaniały widok na Równinę Alazańską. Można tam przykładowo spędzić romantyczny weekend, gdyż odnowione hoteliki i pensjonaty tworzą bardzo przytulną atmosferę, a uliczki miasteczka szczególnie wieczorami zachęcają do spacerów. Historia miasta sięga XVIII w., kiedy na miejscu starej twierdzy powstała miejska zabudowa, niemniej bajeczne położenie na skraju płaskowyżu jest główną zachętą do odwiedzin i zrobienia interesujących zdjęć. Warownia posiada około 20 wież obronnych, bramy wejściowe i wysokie mury, które przez dziesiątki lat chroniły mieszkańców i dobytek chłopstwa. Ponadto w samym miasteczku można zwiedzić dwie cerkwie, monastyr z relikwiami św. Nino, do których pielgrzymują wierni oraz Muzeum Etnograficzne.
Monastyr Bodbe – gratka dla miłośników architektury sakralnej w postaci dawnej siedziby biskupów kachijskich, na którą składa się opactwo funkcjonujące jako jedno z głównych miejsc pielgrzymkowych w Gruzji. Według legendy mnisi mieli wznieść pierwszą świątynię w wieku IX, w miejscu pochówku św. Nino, która cudownie uzdrowiła chorą żonę króla Iberii. Obecna zabudowa klasztorna pochodzi z XVII w. i skrywa największą w Gruzji bibliotekę, a wierni pielgrzymują do relikwii Nino. Oprócz klasztornych zabudowań, trójnawowej bazyliki i kilku świątyń można zobaczyć źródło ze święconą wodą oraz pobliską świątynię Kwelacminda – jedyny w Gruzji kościół z VIII w. o dwóch kopułach.
Katedra Alawerdi – druga najwyższa katedra Gruzji wyłaniająca się z równiny przed kaukaskimi górami zaledwie kilkanaście kilometrów od Telawi. Ten najwspanialszy gruziński monastyr zbudowany w XI wieku, w okresie mocnego, feudalnego państwa był najbardziej znaczącą świątynią Kakheti i do dziś uchodzi za centrum religijne kraju. Katedra pw. św. Grzegorza wyróżnia się wspaniałymi proporcjami i interesującymi budowlami, na które składa się sama świątynia, sala jadalna zwana refektarzem, pokoje i łaźnie. Najważniejsza jednak jest katedra z wnętrzem skomponowanym w kształcie krzyża zwieńczonego kopułą. Całość otoczona jest murami, a na uznanie zasługuje także pałac szacha Abbasa, który w wieku XVII podbił Alawerdi.
Monastyr Ikalto – już w VI stuleciu miejsce to było znanym ośrodkiem kultury i nauki chrześcijańskiego świata oraz ważnym centrum filozofii. Nieco później zbudowano trzy cerkwie należące do kompleksu, refektarz, winnicę i budynek akademii, w której kształcili się znani gruzińscy pisarze. Na terenie monastyru został pochowany jego założyciel – św. Zenon, a najokazalszą jest cerkiew św. Ducha.
Gremi – dawna stolica Kakheti usytuowana 170 km na wschód od Tbilisi należy do najważniejszych zabytków architektury gruzińskiej. Chociaż po XVI i XVII-wiecznej świetności, kiedy krainą władał król Lewan, pozostały jedynie ruiny, warto zwiedzić zachowaną świątynię, wieżę zamkową, dzwonnicę oraz piwnicę na wino. Pozostałości budynków i mury na tle ośnieżonych szczytów Kaukazu potrafią wywrzeć turystyczne wrażenie.
Kwareli – prawdziwi koneserzy wina nie powinni pominąć tego wyjątkowego miejsca słynącego z produkcji wyśmienitych trunków. Oprócz fabryki wina znajduje się tam jeden z najdłuższych na świecie tuneli, w którym od lat leżakują najcenniejsze gatunki „boskiego trunku”. Winnic nie sposób opuścić bez butelki czerwonego Kindzmarauli.
Monaster Szuamta – pod tą nazwą kryją się dwa zespoły obiektów sakralnych ufundowane w XVI w. przez żonę króla Kakheti – Tinatin. Świątynie można zwiedzić wyłącznie w odpowiednich strojach, a wycieczce towarzyszą przepiękne widoki na stoki Gór Gomborskich.
Udżarma – jedno z najbardziej znaczących miast dawnej Kakheti, które w V stuleciu po zniszczeniach odbudował król Wachtang Gorgasali. Do późnego średniowiecza znajdowała się tam rezydencja królewskiej rodziny, zniszczona w konsekwencji arabskich napadów. Obecnie można podziwiać ruiny położone na skalistym wzgórzu i w wyobraźni odtworzyć potężne mury z ogromnymi wieżami, pałac królewski, świątynie i skarbiec.
Tresc opisow dostarczana przez merlinx. Park Narodowy Lagodechi – blisko granicy z Azerbejdżanem znajduje się idealne miejsce na piesze wędrówki i odpoczynek na łonie przyrody. Tereny położone u stóp Kaukazu Wschodniego znane są ze wspaniałych wodospadów, rzadkich gatunków roślin i zwierząt zamieszkujących rezerwat oraz niebywałych szlaków poprowadzonych wzdłuż rzeki Szromi. Trekkingowe trasy prowadzą także do wodospadu Gurgeniani, jeziora Chala Chel oraz do twierdzy Macha.
Tuszetia – tajemnicza kraina zlokalizowana w narożniku między Kakheti, Dagestanem i Czeczenią, oddzielona od reszty kraju wysokim pasmem kaukaskiego łańcucha górskiego. Wyjątkowa izolacja i trudnodostępne tereny sprawiają, że pojawiają się tam najczęściej poszukiwacze prawdziwych przygód i zapaleńcy trekkingu górskiego, którzy są przygotowani do spędzenia w trasie co najmniej kilku dni. Chociaż mieszka tam niewiele osób zobaczyć można ufortyfikowane wsie i osady pamiętające czasy średniowiecza. Tzw. „koszkis” zachowały się między innymi w Dartlo i Omalo, gdzie początek biorą górskie szlaki.
Gruzińska Droga Wojenna – jedna z ciekawszych atrakcji regionu Kartli, na którą składa się szlak prowadzący z Tbilisi przez Wielki Kaukaz aż do Władykakuzu. Od wieków szlak ten przemierzały karawany kupieckie i wojujące armie, a obecnie walory krajobrazowe między innymi Przełęczy Krzyżowej podziwiają turyści. Oprócz pięknych widoków można tam zachwycić się Zbiornikiem Żinwali, wojenną fortecą Ananuri z XVII w. oraz cerkwią Zaśnięcia NMP. W pobliżu GDW znajduje się także znany w Gruzji ośrodek narciarski Gudauri. Turyści z chęcią zaglądają także do Wąwozu Darialskiego, wstępu którego strzegą ruiny Zamku Tamar świadczące o strategicznym znaczeniu miejsca.
Gergeti – niedaleko wioski znajduje się jeden z najbardziej interesujących kościołów w Gruzji – Cminda Sameba, wybudowany w XIV w. na wysokości 2170 m n.p.m. Do świątyni prowadzi kilka szlaków, których przebycie jest pasjonującą przygodą wzbogaconą o wyjątkowe widoki.
Góra Kazbek – lodowy szczyt i wygasły wulkan na granicy Gruzji z Rosją owiany jest wieloma legendami. Między innymi w tym miejscu Prometeusz miał być przykuty do skały za kradzież ognia bogom, a w pobliskich jaskiniach pustelnicy mieli ukrywać żłóbek Jezusa i namiot Abrahama. Szczyt wysokości ponad 5 tys. m n.p.m. po raz pierwszy został zdobyty w 1868 r. i obecnie jest celem zorganizowanych wycieczek prowadzonych przez doświadczonych przewodników.
Chewsuretia – tajemnicza kraina położona na krańcu gruzińskiego państwa zachęca do górskich wędrówek i podziwiania surowych widoków Wielkiego Kaukazu. W chewsureckim krajobrazie można wyłapać wieże mieszkalno-obronne zwane „koszkis” oraz wioski o charakterze twierdz (takie budowle można znaleźć między innymi w Omalo, Dartlo i Szatili). Krainę zamieszkują Chewsurowie, którzy zgodnie z legendami są potomkami krzyżowców chroniących się w górach Kaukazu po klęsce zadanej przez sułtana Saladyna.
Gudauri – kurort na każdą porę roku, będący dumą Gruzji, jest najlepszym miejscem do poznania turystycznego serca Kaukazu. Nie brakuje tam hoteli, pensjonatów i kwater prywatnych, a najlepsze restauracje reklamują się wybornym jedzeniem. Trudny dojazd wynagradza pokrywa śnieżna utrzymująca się od końca listopada do początku maja, świetne warunki narciarsko-snowboardowe oraz w okresie letnim doskonale przygotowane trasy trekkingowe w dolinach Truso i Khada. Przygotowanie stoków i nartostrad z pewnością pozytywnie zaskoczy najbardziej zajadłych narciarzy.
Tbilisi – z racji tego, że miasto leżało na szlakach handlowych i od wieków było miejscem strategicznym, wyraźna jest tam wielokulturowość oraz zróżnicowanie etniczne. Wybudowano świątynie różnych wyznań, szkoły religijne oraz słynne łaźnie tyfliskie będące jedną z największych atrakcji. Z pewnością najbardziej interesującą częścią jest Stare Miasto pełne urokliwych kamienic, XIX-wiecznych gmachów nawiązujących do klasycyzmu i zagadkowych zaułków. Spacer między budynkami ozdobionymi okazałymi balkonami i werandami wprawia w przytulną, turystyczną atmosferę. Nie brakuje tam również zadbanych skwerów, ekskluzywnych restauracji i hoteli o najwyższym, światowym standardzie. Na zwiedzanie miasta warto poświęcić odpowiednio dużo czasy, gdyż do zobaczenia jest twierdza Narikała z murami pochodzącymi z VIII w., pomnik Matki Gruzji – Kartlis Deda w postaci majestatycznej figury spoglądającej z wysokości na miasto oraz katedra Sioni, wokół której koncentruje się życie religijne całego państwa. Chociaż monaster świątyni pochodzi z XI stulecia, większa jej część powstawała na przestrzeni wieków i reprezentuje różne style. Wewnątrz przechowywana jest najważniejsza relikwia kościoła gruzińskiego, jaką jest krzyż św. Nino. Legenda głosi, że świętej ukazał się Chrystus, który nakazał jej szerzenie chrześcijaństwa wśród pogan na Kaukazie. Nino miała także w cudowny sposób uzdrowić śmiertelnie chorą królową Nano, za co wdzięczy król w podzięce dokonał chrystianizacji tych ziem. Z legendą i historią miasta najlepiej zapoznać się w pobliskim Tbiliskim Muzeum Historycznym. Na uwagę zasługuje również bazylika Anczischati – najwspanialszy pomnik wczesnego okresu gruzińskiej architektury, którego budowa przypada na V i VI w. Bogactwo fresków i misternych technik wprawia w osłupienie nawet znawców tematu. W miejscu, gdzie przed wiekami znajdowały się ogrody gruzińskich władców, wybudowano Ogród Botaniczny z piękną kolekcją roślin kaukaskich, śródziemnomorskich, chińsko-japońskich i syberyjskich. Wędrówce po tym miejscu towarzyszy szemrząca rzeka i szum malowniczego wodospadu. Ciekawym miejscem spacerowym jest również główna arteria miasta – aleja Szoty Rustawelego, na której oprócz sklepów, restauracji i modnych kawiarni znajduje się mnóstwo zabytkowych budynków i muzeów, Ratusz Miejski oraz wysoka kolumna z pomnikiem św. Jerzego. Świadkiem licznych manifestacji był budynek gruzińskiego Parlamentu, z którym sąsiaduje Pałac Młodzieży będący przed laty siedzibą carskiego namiestnika. Prace wybitnych, gruzińskich artystów prezentuje Galeria Malarstwa działająca od XIX wieku, natomiast najwspanialsze spektakle można oglądnąć w przyciągającym wzrok, wyjątkowym gmachu Teatru im. Szoty Rustawelego. Oryginalnym budynkiem przypominającym meczet lub perski pałac jest Opera im. Paliaszwiliego z placem, na którym słynnego kompozytora uwieczniono stosownym pomnikiem. Mnóstwo interesujących zabytków znajduje się również na lewym brzegu rzeki Mtkwari (Kury). Miłośnicy architektury sakralnej z pewnością zainteresują się cerkwią Matki Bożej Metechskiej, którą po mongolskiej pożodze w XIII w. odbudowała gruzińska społeczność. Najciekawszymi miejscami w tej części miasta są: pałac Daredżani z XVII w., z tarasu którego rozpościera się wspaniały widok na rzekę, Pałac Prezydencki z charakterystyczną, oszkloną kopułą, nowocześnie urządzony Park Europejski z podświetlanym wieczorami Mostem Pokoju oraz ormiańska katedra Eczmiadzyn, obok której znajduje się pełna sklepów ulica Gonaszwili. Symbolem narodowego i duchowego odrodzenia Gruzji jest nowo wybudowana cerkiew Świętej Trójcy, a chwilę zadumy można przeżyć na zabytkowym Cmentarzu Kukijskim z nagrobkami wielu znanych artystów. Oknem na świat zachodu jest natomiast luksusowa dzielnica Vake pełna wystawnych rezydencji i markowych samochodów. Warto tam zajrzeć chociażby ze względu na potężny Park Vake z malowniczym jeziorem Żółwim, w pobliżu którego pod gołym niebem znajduje się Muzeum Etnograficzne w postaci skansenu. Turyści, którym nie straszne piesze wędrówki, powinni także zdobyć widoczną ze wszystkich części miasta Świętą Górę – Mtacminda. Oprócz podziwiania pięknych widoków można tam zrelaksować się w parku kultury i wypoczynku z Diabelskim Kołem i kolejką. Zaraz po przylocie do miasta lub po wyczerpujących wędrówkach warto udać się do słynnych łaźni siarkowych, które zlokalizowane są pod ziemią, przykryte kopułami i doświetlone przeszklonymi otworami. Dzielnica łaźni Abanotubani jest jedną z najstarszych części miasta i liczy sobie około 1500 lat, dlatego przez stulecia z dobrodziejstw natury korzystali zarówno kuracjusze jak i politycy. Obecnie można tam spotkać współczesnych turystów, którzy przy okazji zwiedzania pragną skorzystać z popularnego miejsca odpoczynku i spotkań towarzyskich. Łaźnie mają zabytkowy charakter, cechują się wyjątkową architekturą, wygodą i właściwościami leczniczymi.